Για τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα αλλά και συγκεκριμένα η Ελλάδα μίλησε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την τοποθέτησή του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Ο πρωθυπουργός ξεκίνησε μιλώντας για την κλιματική αλλαγή, θύμα της οποίας είναι η Μεσόγειος και η Ελλάδα. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στις κινήσεις που έχει κάνει η χώρα μας για να θωρακιστεί απέναντι στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, σημειώνοντας πως είναι σημαντικό να γίνουν κι άλλα αλλά ακόμα και σε υπερεθνικό επίπεδο.
Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε για τις φωτιές που έπληξαν την χώρα μας το περασμένο καλοκαίρι και ευχαρίστησε τις χώρες που βοήθησαν στέλνοντας πυροσβέστες που ηρωικά αντιμετώπισαν τα φαινόμενα. Παράλληλα ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στο μεταναστευτικό και στις αυξημένες ροές σημειώνοντας πως χάνουν τη ζωή τους μετανάστες στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη. Ο πρωθυπουργός τόνισε πως η Ελλάδα έχει κάνει πολλά βήματα και έχει αντιμετωπίσει το φαινόμενο, ωστόσο είναι ανάγκη να υπάρχει συνεργασία και μεταξύ χωρών.
Στην συνέχεια ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην Τουρκία και στις χρονίζουσες διαφορές που υπάρχουν με τη γειτονική χώρα επισημαίνοντας πως είναι σημαντικό οι δύο πλευρές να συνεργάζονται. Επίσης αναφέρθηκε στην παράνομη κατοχή τμήματος της Κύπρου. Αναφερόμενος στις συνομιλίες για το Κυπριακό τόνισε πως αυτές θα πρέπει να βασίζονται στα συμπεράσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε δε και για την εισβολή στην Ουκρανία από τη Ρωσία. Όπως είπε, η Μόσχα, βλέπει πως οι χώρες που στηρίζουν το Κίεβο, κάποια στιγμή θα εγκαταλείψουν την Ουκρανία. Όπως είπε, αυτό δεν θα γίνει. Κλείνοντας ο πρωθυπουργός, ανακεφαλαίωσε λέγοντας πως οι προκλήσεις αντιμετωπίζονται με αληθινή ηγεσία. Εκπροσωπώ μία μεσαίου μεγέθους χώρα που κάνει το καλύτερο δυνατόν για να διαχειριστεί τις προκλήσεις αλλά έφθασε η ώρα, οι μεγάλοι παίκτες να συμβάλλουν στην προσπάθεια αυτή.
Η Ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην 78η Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ
Κύριε Πρόεδρε, αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, κυρίες και κύριοι,
Το θέμα της φετινής Γενικής Συνέλευσης απαιτεί από εμάς να «επιταχύνουμε τη δράση … για την ειρήνη, την ευημερία, την πρόοδο και τη βιωσιμότητα για όλους». Πρόκειται για έναν αξιέπαινο στόχο, ο οποίος θα έλεγα ότι έχει μεγαλύτερη σημασία σήμερα από ποτέ. Αλλά πρέπει επίσης να αναρωτηθώ αν αυτό είναι αρκετό.
Θέτω το ερώτημα αυτό όχι επειδή θέλω να δοκιμάσω την υπομονή αυτής της Συνέλευσης, αλλά κυρίως επειδή, παρόλο που οι συλλογικές, πολυμερείς λύσεις μπορούν και συχνά κάνουν τη διαφορά, μού φαίνεται ότι ακόμα πάρα πολλές από αυτές τις λύσεις υπολείπονται των φιλοδοξιών μας. Οι διακηρύξεις μας δεν είναι ποτέ απόλυτα εφάμιλλες των ενεργειών μας και τα επιτεύγματά μας δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας.
Είναι σαν, σε αυτά τα Ηνωμένα Έθνη, τα Έθνη να μην είναι αρκετά Ενωμένα.
Αυτό, για εμένα, είναι ξεκάθαρο σε δύο βασικούς τομείς: την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και τη διαχείριση της μετανάστευσης, οι οποίοι θα βρεθούν στο επίκεντρο της υποψηφιότητας της Ελλάδας για το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για την περίοδο 2025-2026.
Εάν εκλεγεί, η Ελλάδα θα καταστήσει το κλίμα και τη μετανάστευση κεντρικούς άξονες της θητείας της στο Συμβούλιο Ασφαλείας, μαζί με τον σεβασμό για το Διεθνές Δίκαιο και την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. Θα το κάνουμε αυτό γιατί, σε έναν βαθμό τουλάχιστον, η σημερινή συλλογική προσέγγιση της παγκόσμιας κοινότητας και στα δύο ζητήματα δείχνει ότι υπάρχει χάσμα ανάμεσα στη ρητορική και την υλοποίηση της πολιτικής.
Όταν έχουμε ζήσει ένα καλοκαίρι σαν αυτό του 2023 -το θερμότερο που έχει καταγραφεί ποτέ στα χρονικά- και όταν συνεχίζουμε να μιλάμε αντί να αναλαμβάνουμε δράση για την αντιμετώπιση των κύριων κινητήριων δυνάμεων πίσω από την παράνομη μετανάστευση, ή ακόμα και για την εφαρμογή των υφιστάμενων διακρατικών συμφωνιών, στην πραγματικότητα αποτυγχάνουμε.