Σχεδόν κάθε βράδι ο Nouriel και τα ανεμβολίαστα κορίτσια του επιστρέφουν στη πολυτελή βίλα με τυχερούς συνοδούς
Omr Doom Nouriel Roubini περιμένει το τέλος του κόσμου στη Μύκονο παρέα με 17 κορίτσια 20-24 χρόνων.
Remaining Time-0:00
Fullscreen
Mute
Μένει σε βίλα που έχει βγει στην αγορά (ενοικίαση) προς 100.000 ευρώ την εβδομάδα.
Η βίλα ανήκει σε πρώην τραπεζίτη με τον Nouriel και τα κορίτσια του να είναι φιλοξενούμενοι γνωστού διοργανωτή events ο οποίος αγωνιά για την τύχη της μεγάλης επαναφοράς.
By Gérard de Villiers/Exclusive
Πάντως σχεδόν κάθε βράδι ο Nouriel και τα ανέγγιχτα-ανεμβολίαστα από τα εμβόλια ευθανασίας COVID-19 κορίτσια του (δεν είναι βλέπεις όλοι αναλώσιμοι) επιστρέφουν στη πολυτελή βίλα με συνοδούς που έχουν επιλέξει εκείνες με αποτέλεσμα η βίλα να συναγωνίζεται επάξια το νησί και τις κατοικίες του Epstein.
O Roubini συνηθίζει να προβλέπει το τέλος του κόσμου, ένα παγκόσμιο κραχ στις μετοχές οι οποίες θα σαρωθούν ακόμη και -50% και τους ανθρώπους να βγάζουν το ψωμί με τον ιδρώτα του προσώπου τους όπως τα κορίτσια που τον συνοδεύουν στο νησί της Μυκόνου η οποία όπως όλα δείχνουν παίρνει ρεβάνς τον Σεπτέμβριο.
Εκτός από τον Nouriel και τα κορίτσια του αυτό το καιρό βρίσκονται στο νησί της Μυκόνου (για την ακρίβεια σε θαλαμηγούς) 4 ακόμη πρόσωπα-κλειδιά για τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν καθώς το boom στο παγκόσμιο χρέος είναι εδώ.
Ο ίδιος Roubini εκτός από τα κορίτσια του ασχολείται και με συγγραφή βιβλίων όπως το Megathreats το οποίο είχε παρουσιάσει ως εξής ο ίδιος στο Project Syndicate τον περασμένο Νοέμβριο>
Από τη δημοσίευση του βιβλίου μου, Megathreats, τον Οκτώβριο του 2022, τα θέματα που τόνιζα τότε έχουν γίνει mainstream. Όλοι πλέον αναγνωρίζουν ότι οι οικονομικές, νομισματικές και χρηματοοικονομικές απειλές αυξάνονται και αλληλεπιδρούν με επικίνδυνους τρόπους με διάφορες κοινωνικές, πολιτικές, γεωπολιτικές, περιβαλλοντικές, υγειονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις. Ως εκ τούτου, τον Δεκέμβριο του 2022, οι Financial Times επέλεξαν την «πολυκρίση» ως ένα από τα τσιτάτα της χρονιάς. Όποιος κι αν είναι ο προτιμώμενος όρος κάποιου, αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ότι όχι μόνο η παγκόσμια οικονομία αλλά και η ανθρώπινη επιβίωση κινδυνεύει.
Όπως προειδοποίησα στο Megathreats, η «Μεγάλη μετριοπάθεια» (μια μακρά περίοδος χαμηλής μακροοικονομικής αστάθειας μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1980) έχει δώσει τη θέση της στον «Μεγάλο Στασιμοπληθωρισμό». Το 2022, γίναμε μάρτυρες έξαρσης του πληθωρισμού σε προηγμένες οικονομίες και αναδυόμενες αγορές, απότομης επιβράδυνσης της παγκόσμιας ανάπτυξης που συνεχίστηκε το 2023 και σημάδια σοβαρών προβλημάτων χρέους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα καθώς οι κεντρικές τράπεζες αύξησαν τα επιτόκια πολιτικής για να σταθεροποιήσουν τις τιμές.
Λόγω αυτής της σύσφιξης της νομισματικής πολιτικής, ο πληθωρισμός έχει μειωθεί σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, ο αντίκτυπος των στασιμοπληθωριστικών βραχυπρόθεσμων αρνητικών κλυδωνισμών προσφοράς –η πανδημία, η άνοδος των τιμών των εμπορευμάτων μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η πολιτική «μηδενικής COVID» της Κίνας– εξασθενεί σταδιακά καθ’ όλη τη διάρκεια του 2023. Όμως ο πληθωρισμός παραμένει πολύ πάνω από το στόχου του 2% στις προηγμένες οικονομίες και δώδεκα άλλα μεσοπρόθεσμα αρνητικά σοκ της συνολικής προσφοράς που αναφέρθηκαν στο Megathreats έχουν γίνει πιο σοβαρά.
Για παράδειγμα, η απο-παγκοσμιοποίηση συνεχίστηκε, με περισσότερες χώρες να μεταπηδούν από το ελεύθερο εμπόριο στο ασφαλές εμπόριο και από την οικονομική ολοκλήρωση στην αποσύνδεση και την «αποδέσμευση κινδύνου».
Επιπλέον, η κοινωνική γήρανση στην Ευρώπη, την Ιαπωνία και την Κίνα μειώνει την προσφορά εργαζομένων σε μια εποχή που οι περιορισμοί της μετανάστευσης εμποδίζουν τη ροή εργατικού δυναμικού από τις φτωχές προς τις πλούσιες χώρες- όλα αυτά αυξάνουν το κόστος εργασίας.
Η κλιματική αλλαγή τροφοδοτεί ήδη την ενεργειακή και επισιτιστική ανασφάλεια, αυξάνει το κόστος ενέργειας και τροφίμων και ο κόσμος δεν έχει κάνει ακόμη αρκετά για να προετοιμαστεί για μελλοντικές πανδημίες.
Έπειτα, υπάρχουν οι νέοι, υποτιμημένοι κίνδυνοι που δημιουργούνται από τον κυβερνοπόλεμο και την παραπληροφόρηση που έχει ενισχυθεί με την τεχνητή νοημοσύνη, καθώς και μακροχρόνια προβλήματα, όπως η χαλαρή αντίδραση ενάντια στην αυξανόμενη ανισότητα πλούτου (που μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες δημοσιονομικές πολιτικές που αυξάνουν τους μισθούς και στη στήριξη πολιτικών του λαϊκισμού).
Τέλος, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες στηρίζονται περισσότερο στο δολάριο ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής, η αποδολαριοποίηση παραμένει οξύς κίνδυνος. Έτσι, παρά τη βραχυπρόθεσμη συγκράτηση των κραδασμών που σχετίζονται με την COVID, ο κόσμος εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σημαντικούς στασιμοπληθωριστικούς κινδύνους (χαμηλότερη ανάπτυξη και υψηλότερος πληθωρισμός), οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πιθανό να γίνουν ισχυρότεροι την επόμενη δεκαετία.
Το πάρτυ τελείωσε
Επίσης έχω προειδοποιήσει ότι οι υψηλοί και αυξανόμενοι δείκτες ιδιωτικού και δημόσιου χρέους, που έφτασαν το 330% του ΑΕΠ παγκοσμίως το 2022 (420% στις προηγμένες οικονομίες και πάνω από 300% στην Κίνα), σηματοδοτούν μια δραματική μετατόπιση από την περίοδο πριν από το 2021, όταν οι δείκτες χρέους ήταν μεν υψηλοί, αλλά οι δείκτες εξυπηρέτησης χρέους χαμηλοί. Η δεκαετία της κοσμικής στασιμότητας μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση χαρακτηρίστηκε από χαμηλή ανάπτυξη της συνολικής ζήτησης, μεγάλες ιδιωτικές και δημόσιες αποταμιεύσεις και χαμηλά ποσοστά επενδύσεων.
Η αργή ανάπτυξη οδήγησε σε χαμηλά επιτόκια προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό, ενώ τα σχεδόν μηδενικά ή ακόμη και αρνητικά επιτόκια πολιτικής, σε συνδυασμό με ποσοτική και πιστωτική χαλάρωση, διατήρησαν τα ονομαστικά και τα πραγματικά επιτόκια πολύ χαμηλά –και συχνά αρνητικά– τόσο στο βραχυπρόθεσμο όσο και στο μακροπρόθεσμο τέλος του όσον αφορά την καμπύλη απόδοσης.
Αλλά αυτό το περιβάλλον με τα εύκολα χρήματα έχει φύγει. Τα αρνητικά σοκ προσφοράς της πανδημίας, μαζί με τις πολιτικές τόνωσης ως απάντηση σε αυτήν, οδήγησαν σε έξαρση του πληθωρισμού από το 2021. Στη συνέχεια, οι κεντρικές τράπεζες αντέδρασαν (τελικά) αυξάνοντας τόσο τα ονομαστικά όσο και τα πραγματικά επιτόκια. Αλλά με τους δείκτες ιδιωτικού και δημόσιου χρέους τόσο υψηλούς, οι κεντρικές τράπεζες θα δυσκολευτούν να μειώσουν τον πληθωρισμό στο στόχο τους, το 2% δηλαδή.
Οι ίδιες είναι παγιδευμένες σε μια «παγίδα χρέους», αντιμετωπίζοντας όχι μόνο ένα δίλημμα –πώς να επιτύχουν πληθωρισμό 2% χωρίς να προκαλέσουν οικονομική δυσκολία– αλλά και ένα «τρίλημμα»: Πώς να επιτύχουν τη σταθερότητα των τιμών αποφεύγοντας ταυτόχρονα μια ύφεση και μια χρηματοπιστωτική κρίση. Οι εξελίξεις μετά τη δημοσίευση του Megathreats επιβεβαίωσαν ότι αυτό το τρίλημμα είναι ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα.
Εάν οι κεντρικές τράπεζες συνεχίσουν να αυξάνουν τα επιτόκια πολιτικής για να μειώσουν τον πληθωρισμό στο 2%, η ύφεση και η δυσπραγία του χρέους μεταξύ των ιδιωτών και δημόσιων δανειοληπτών με υψηλή μόχλευση γίνονται όλο και πιο πιθανές. Αλλά εάν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής κλείσουν τα μάτια και εγκαταλείψουν τον στόχο τους για τη σταθερότητα των τιμών, οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό θα μπορούσαν να αποσταθεροποιηθούν, πυροδοτώντας μια σπείρα μισθών-τιμών.
Μέχρι στιγμής, οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν κλείσει τα μάτια. Αλλά εάν ο πληθωρισμός παραμείνει πάνω από τον στόχο –όπως φαίνεται πιθανό, δεδομένης της υψηλής αύξησης των μισθών και των ακόμα υψηλών τιμών των βασικών εμπορευμάτων– μπορεί τελικά να λυγίσουν για να αποφευχθεί η πρόκληση οικονομικής ύφεσης και χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης. Το γεγονός ότι έχουν ήδη σταματήσει τις αυξήσεις επιτοκίων παρά τον πολύ υψηλό πυρήνα πληθωρισμού (που αποκλείει τις ασταθείς τιμές των τροφίμων και της ενέργειας) υποδηλώνει ότι μπορεί να προετοιμάζονται να δεχτούν πληθωρισμό πάνω από τον στόχο.
Οι μάχες που θα πρέπει να δοθούν
Εκτός από τα αρνητικά σοκ της συνολικής προσφοράς, διάφορες τάσεις της συνολικής ζήτησης υποδηλώνουν επίσης ότι ο πληθωρισμός θα είναι υψηλότερος. Καθώς τα ελλείμματα αυξάνονται, οι κεντρικές τράπεζες μπορεί τελικά να αναγκαστούν να νομισματοποιήσουν το δημόσιο χρέος. Και τα ελλείμματα θα αυξηθούν επειδή πολλές βασικές χώρες εμπλέκονται σε τουλάχιστον έξι μάχες (συμπεριλαμβανομένων ορισμένων πραγματικών πολέμων) που θα απαιτήσουν μεγαλύτερα επίπεδα δαπανών.
Για αρχή, βρισκόμαστε τώρα σε μια «γεωπολιτική ύφεση», λόγω της εντεινόμενης αντιπαλότητας μεταξύ της Δύσης και των (σιωπηρών συμμαχικών) ρεβιζιονιστικών δυνάμεων όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν, η Βόρεια Κορέα και το Πακιστάν. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία θα μπορούσε ακόμα να επεκταθεί και να παρασύρει και το ΝΑΤΟ. Το Ισραήλ –και πιθανώς οι ΗΠΑ– βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με το Ιράν, το οποίο είναι στο κατώφλι να αναδειχθεί σε κράτος με πυρηνικά όπλα. Η στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα ως απάντηση στη σφαγή των Ισραηλινών αμάχων από τη Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου κινδυνεύει να ανάψει τις φλόγες μιας ευρύτερης περιφερειακής σύγκρουσης, η οποία θα προκαλούσε νέα άνοδο στις τιμές της ενέργειας.
Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ και η Κίνα συνεχίζουν να διαφωνούν για την επιρροή στην Ασία και τη μοίρα της Ταϊβάν. Με τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και σχεδόν όλους στη Μέση Ανατολή και την Ασία να επανοπλίζονται, τα υψηλότερα επίπεδα δαπανών για συμβατικά και μη συμβατικά όπλα (συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών, του κυβερνοχώρου, των βιολογικών και των χημικών) είναι κάτι περισσότερο από σίγουρα.
Η μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής θα είναι επίσης ακριβή. Το κόστος του μετριασμού και της προσαρμογής αναμένεται να είναι τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για τις επόμενες δεκαετίες, και είναι αφελές να πιστεύουμε ότι όλες αυτές οι επενδύσεις θα τονώσουν την ανάπτυξη. Σκεφτείτε έναν πραγματικό πόλεμο που καταστρέφει μεγάλο μέρος του φυσικού κεφαλαίου μιας χώρας. Αν και η αύξηση των επενδύσεων στην ανοικοδόμηση μπορεί να προκαλέσει οικονομική ανάπτυξη, η χώρα θα εξακολουθεί να είναι φτωχότερη επειδή έχει χάσει μεγάλο μερίδιο του πλούτου της. Το ίδιο ισχύει και για τις κλιματικές επενδύσεις. Ένα σημαντικό μέρος του υφιστάμενου κεφαλαίου θα πρέπει να αντικατασταθεί, είτε επειδή έχει καταστεί παρωχημένο είτε επειδή έχει καταστραφεί από τα κλιματικά φαινόμενα.
Υπάρχει επίσης μια δαπανηρή μάχη ενάντια στις μελλοντικές πανδημίες. Για διάφορους λόγους –ορισμένοι από τους οποίους σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή– οι εστίες ασθενειών που ενδέχεται να μετατραπούν σε πανδημίες θα γίνουν πιο συχνές. Είτε οι χώρες επενδύουν στην πρόληψη είτε αντιμετωπίζουν μελλοντικές κρίσεις υγείας εκ των υστέρων, το υψηλότερο κόστος σε διαρκή βάση θα προσθέσει στην αυξανόμενη επιβάρυνση που σχετίζεται με τη γήρανση της κοινωνίας και τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και τα συνταξιοδοτικά προγράμματα πληρωμής. Ήδη, αυτές οι μη χρηματοδοτούμενες σιωπηρές υποχρεώσεις εκτιμάται ότι είναι πάνω από το επίπεδο του ρητού δημόσιου χρέους για τις περισσότερες προηγμένες οικονομίες.
Μπορούμε επίσης να περιμένουμε μια κινητοποίηση προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αποδιοργανωτικές επιπτώσεις των αποκαλούμενων «globotics»: Ο συνδυασμός παγκοσμιοποίησης και αυτοματοποίησης που απειλεί έναν αυξανόμενο αριθμό επαγγελμάτων, συμπεριλαμβανομένων δημιουργικών και διευθυντικών θέσεων εργασίας. Οι κυβερνήσεις θα δέχονται αυξανόμενη πίεση να βοηθήσουν όσους έχουν μείνει πίσω, είτε μέσω προγραμμάτων βασικού εισοδήματος, υψηλότερων δημοσιονομικών μεταβιβάσεων ή διευρυμένων δημόσιων υπηρεσιών.
Αυτά τα κόστη θα παραμείνουν μεγάλα ακόμα κι αν η αυτοματοποίηση οδηγήσει σε άνοδο της οικονομικής ανάπτυξης. Για παράδειγμα, θα κόστιζε στις ΗΠΑ το 20% του ΑΕΠ της μόνο και μόνο για την υποστήριξη ενός πενιχρού καθολικού βασικού εισοδήματος (UBI) ύψους 1.000 $ το μήνα.
Στη συνέχεια, υπάρχει και ο αγώνας ενάντια στην αύξηση του εισοδήματος και της ανισότητας του πλούτου. Αυτή η μάχη γίνεται όλο και πιο επείγουσα, καθώς η δυσφορία, η οποία διακατέχει τους νέους, και πολλά νοικοκυριά της μεσαίας και εργατικής τάξης πυροδοτεί μια αντίδραση ενάντια στη φιλελεύθερη δημοκρατία και τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς. Για να αποτρέψουν τα λαϊκιστικά καθεστώτα από το να έρθουν στην εξουσία και να επιδιώξουν απερίσκεπτες, μη βιώσιμες οικονομικές πολιτικές, οι φιλελεύθερες δημοκρατίες θα χρειαστεί να ξοδέψουν πολλά για να ενισχύσουν τα δίχτυα κοινωνικής ασφάλειάς τους –όπως ήδη κάνουν πολλές.
Τέλος, η διαχείριση της γήρανσης της κοινωνίας θα απαιτήσει ηρακλειακές προσπάθειες. Τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και συνταξιοδότησης pay-as-you-go θα προσθέσουν στο ρητό δημόσιο χρέος (το οποίο έχει ήδη φτάσει στο επίπεδο του 112% του ΑΕΠ, κατά μέσο όρο, στις προηγμένες οικονομίες) ένα έμμεσο χρέος που είναι συχνά μεγαλύτερο. Αυτές οι μάχες είναι απαραίτητες, αλλά θα είναι ακριβές και οι οικονομικοί και πολιτικοί περιορισμοί θα περιορίσουν την ικανότητα των κυβερνήσεων να τις χρηματοδοτήσουν με υψηλότερους φόρους. Οι λόγοι φόρου προς ΑΕΠ είναι ήδη υψηλοί στις περισσότερες προηγμένες οικονομίες –ιδίως στην Ευρώπη– και η φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή και το αρμπιτράζ θα περιπλέξουν περαιτέρω τις προσπάθειες για αύξηση των φόρων στα υψηλά εισοδήματα και το κεφάλαιο (υποθέτοντας ότι τέτοια μέτρα θα μπορούσαν να ξεπεράσουν ακόμη και τους λομπίστες ή να κερδίσουν υποστήριξη από κεντροδεξιά κόμματα).
Ακολουθήστε μας στα social media του XploreMykonosNews.gr
Κάντε εγγραφή και στο κανάλι μας στο YouTube
Ακολουθήστε μας και στο Νο1 lifestyle & travelling περιοδικό της Μυκόνου XploreMykonosMagazine.com
Διαβάστε ακόμη:
- Ακάθεκτη η Μύκονος – Μεγάλη «ανάσα» για τη ΧΑΝΘ
- Πόλεμος: Άλμα των αμυντικών δαπανών της ΕΕ – Η Ελλάδα ψηλά στη λίστα
- Έφτασε η ώρα για πληρωμές: Ποιοι πρόκειται να δουν λεφτά στους λογαριασμούς τους
- Νέες ρυθμίσεις για Airbnb με υποχρεωτική ασφάλιση – Τι αναφέρει το νέο νομοσχέδιο για στέγαση προσωπικού και πισίνες
- Ήταν «τυχεροί» στο στοίχημα – Πώς διακινητές ναρκωτικών ξέπλεναν μαύρο χρήμα