Με συμπληρωμένα φέτος 52 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου, την κορυφαία εκδήλωση αντίστασης του λαού και της νεολαίας απέναντι στη χούντα των συνταγματαρχών, η φλόγα του Νοέμβρη συνεχίζει να εμπνέει και να φωτίζει τη συνέχιση του αγώνα, αφού ακόμη και σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των βασικών διεκδικήσεων της Εξέγερσης παραμένει ανεκπλήρωτο.
Πενήντα δύο χρόνια τώρα, το Πολυτεχνείο ζει και αναπνέει μέσα απ’τους αγώνες για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, για ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα, για ψωμί, παιδεία, ελευθερία!
Πενήντα δύο χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο ζει και αναπνέει μέσα απ’τους αγώνες για μια ακηδεμόνευτη εθνική πολιτική, που να αποτελεί μέρος της λύσης κι όχι αίτιο του προβλήματος, τοποθετημένη στην πραγματικά σωστή πλευρά της ιστορίας, αληθινό “κόμβο” ειρήνης, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και κοινωνικής ευημερίας!
Πενήντα δύο χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο ζει και αναπνέει μέσα απ’τους αγώνες για πενθήμερο και οκτάωρο, για δραστικές αυξήσεις στους μισθούς, για εργασιακά δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια, ενάντια στην εργασιακή ανασφάλεια, τους αντεργατικούς νόμους και τη “γαλέρα” της δεκατριάωρης δουλειάς!
Πενήντα δύο χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο ζει και αναπνέει μέσα απ’τους αγώνες για ισότητα όλων των πολιτών απέναντι στον νόμο, μέσα απ’τον αγώνα των οικογενειών των θυμάτων των Τεμπών, για απονομή δικαιοσύνης στους πραγματικά υπαίτιους της τραγωδίας και κάθε άλλου σκανδάλου, που πληγώνει το κοινωνικό σώμα, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται.
Πενήντα δύο χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο ζει και αναπνέει μέσα απ’τους αγώνες του κινήματος αλληλεγγύης για τους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου, για τη λαϊκή κατοικία, ενάντια στα “κοράκια” των εισπρακτικών εταιρειών.
Πενήντα δύο χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο ζει και αναπνέει μέσα απ’ τους αγώνες των φοιτητών κατά των ταξικών φραγμών στη μόρφωση, ζει και αναπνέει μέσα απ’τους αγώνες των εκπαιδευτικών για το σχολείο της συνεργασίας, της παιδαγωγικής ελευθερίας και δημοκρατίας, ενάντια στην επιβολή της εμπορευματοποίησής του και στη μετάλλαξη του κοινωνικού σκοπού του.
Πενήντα δύο χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο ζει και αναπνέει μέσα απ’τους αγώνες για την πραγματική εγκαθίδρυση του λαού στο προσκήνιο των εξελίξεων.
ΖΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΕΙ για την πραγματοποίηση των ανεκπλήρωτων στόχων του Νοέμβρη!
ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟΝ ΝΟΗΤΟ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΟΥΝ
ΟΤΑΝ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΑ ΕΧΕΙ Η ΑΝΟΙΞΗ!
| Για το Δ.Σ | |
| Ο Πρόεδρος Αναστάσιος Μουκατεμίδης – Ιωαννίδης | |